SstarWines

Rokrocznie użytkownicy portalu społecznościowego SstarWines zapraszani są do konkursu o Grand Prix Magazynu Wino. Tak też było i w tym roku. Na wina białe, musujące i słodkie ze zbrojnego ramienia SW zasadzili się Markiz de Cośtam Cokolwiek (w skrócie MdCC) oraz Wein/r w skrócie WR;) Nie wiem, nie byłem, nie znam się. Ale z tego co słyszałem to nawet film Jerzy Kruk z tego dnia nagrał więc wystarczy poczekać, aby przekonać się co też tam wtedy się działo.

Drugiego dnia wraz z Wein/rem godnie (mam nadzieję) reprezentowaliśmy SstarWines degustując wina różowe i czerwone. Ponieważ sklep z serami na Saskiej Kępie był jeszcze nieczynny więc nieco przedwcześnie pojawiłem się w restauracji Boathouse, gdzie miał odbywać się konkurs. Katarzyna Włodarczyk Niemyjska i Wojtek Bońkowski już uwijali się maskując butelki czarnymi skarpetkami (to nie był chyba Armani) i dywagując nad zakupem profesjonalnych okryć ochronnych. W pośpiechu w chłodni, gdzie przebywały nieco zbyt schłodzone tego dnia wina, Wojtek zbił jakąś butelkę, kelner zbyt opieszale wg Wojtka zabrał się do sprzątnięcia rozlanego wina i stłuczonego szkła. A spieszyć się trzeba było, bo już pojawiać się zaczęli kolejni degustatorzy. Przyszła Marta Wrześniewska z September i dowiedziałem się, że koło Mielża otworzyli wraz z mężem la Fromagerie, gdzie oprócz serów francuskich można spróbować także włoskiej klasyki. Zaraz po niej pojawił się Monty, znany z zamiłowania do biodynamiki, któremu uroczyście wręczyłem notatnik do win, z nadzieją, że opisze jak to Magmę z Josephem di Blasi próbowali. Z trzech stoków góry, jedna z nich najlepsza, podobna do Volnay, zwiewna i efemeryczna, bo gasnąca po około 10 minutach. To był pierwszy rocznik wina Cornelissena z 2002 roku. Potem pojawił się Marek Bieńczyk, który wraz z pizzą, dowóż gratis rozdawał zaproszenia na debiut jego książki, u Mielża 17ego listopada, koniecznie!

W końcu zaczęła się impreza. Tempo dość duże. Sławek Chrzczonowicz się nie pieścił. Może nie degustował jak paryski Szkot, który potrzebował góra 10 sekund aby wydać werdykt: gówno!, nie!, ja pierd...! Ale naprawdę był tego bliski. W degustacyjnym szale łatwo było popaść w manierę szukania błędów w winikikacji czy w sztuce winiarskiej i odrzucać wina, które zgrzeszyły czymkolwiek. Korek, brett, lotna kwasowość, malo się nie udało. Przyznam, że i ja ulegałem tej pokusie, choć zwykle dawałem winom drugą i trzecią szansę. W kilku przydkach opłaciło się poczekać z werdyktem. Starałem się, pod wpływem Sławka szukać win, które nie tylko mi ale i Kowalskiemu zasmakują. But who the f... is Kowalski? Samo cisnęło się na usta. Wina w czterach grupach: A różowe, B czerwone do 30 złotych, C do sześciu dych, D wyżej czyli sky is the limit. Ponumerowane w seriach od 1, do 7,8, 9, 10, zależy od serii.

Bywało trudno, nie aż tak dużo win było zwyczajnie smacznych, brakowało trochę dobrej, solidnej drugiej ligi, a mistrzowie nieco rozczarowywali. No ale w każdej kategorii wybrać należało jedynie trzy wina dając trzy, dwa bądż jeden punkt. Nie było to aż tak trudne. Werdykt? Na werdykt należy poczekać do gali Grand Prix Magzynu Wino. Co od moich indywidualnych wyborów, to postawiłem tradycyjnie już na wina hiszpańskie. Jak się okazuje tanie i dobre. Co więcej wina te oferują plaisir immediat, czyli cieszą już teraz, bez deliberacji i dekantacji. Zresztą nikt, nikogo nie chce oszukać. Pojawiły się w stawce też jokery, które wcześniej nie były oceniane przez Magazyn Wino. Z Piwnicy Wybornych Win m.in. wina Miguela Torresa, dla mnie okazały się to najlepsze wina w dwóch kategoriach, dacie wiarę? Mimo, że wina hiszpańskie kupuję dość rzadko. No ale nie ja jeden tak błądzę. Bettanowi zdawało się w ciemno głosować na hiszpańskie Pago, a Peninowi na francuskie Grand Cru Classe, Hugh Johnson to przecież wiadomo;) Lubimy niekoniecznie to co w czym już raz zasmakowaliśmy. A może zbyt często aspirujemy do wyszukanego gustu, a prawda jest taka, że najlepiej wchodzi Merlot i Chardonnay. Na koniec imprezy poczęstunek, choć myślami byłem już u serowara w la Petite France na Saskiej Kępie.

Wartością dodaną, a może główną takiej imprezy jest możliwość wymiany poglądów, rozmowy nie tylko o winach z innymi zaproszonymi członkami blogosfery, czy też winosfery. Wielu osób inaczej bym nie poznał. Autorka blogu Książki i Wino zrobiła wrażenie na Wein/rze, a ja kolejny raz mogłem zgodzić się, bądź nie z autorem blogu IWines Maciejem Klimowiczem, który wrócił do Wrocławia, więc będzie okazja jeszcze nad niejedną flaszką porozprawiać. Dziękując Kasi Niemyjskiej (pierwsza sekretarz Magazynu Wino) za zaproszenie czekam z niecierpliwością na kolejne Grand Prix. Co do win to najwięcej zaprezentowało 101win i Mielżyński, co pewno odzwierciedla wysoki poziom ich importu, ale pojawiło się też sporo win od małych, mniej znanych i wielkich, znanych także z marketów importerów. Tak trzymać. Różnorodność przede wszystkim! Dominowały wina włoskie (10 sztuk), nad francuskimi (tylko 3 wina i nie było burgunda, Ruch Poparcia Burgunda widać, że za słabo lobbował!). Sporo Hiszpanii (7 win), Portugalii tyle co Francji. Bywało też egoztycznie, wina z RPA, Brazylii, Argentyny, Australii, Chile, Węgier czy Czech zapewniły dostateczną różnorodność. Oby tak dalej. Łódź płynie dalej.

Na deser lista win, z krótkimi wrażeniami, rozwojowa, czyli znaczy, że będzie się rozwijać:

Seria A (różowo mi)

A01 Protocolo, Rose Dominio de Eguren 2009 Castilla, 101win świeże i owocowe, mój brąz!
A02 Rosado Pagos de Araiz 2009 Navarra, Caviste różowa landrynka, wprost upojna, moje srebro!
A03 Rosato Maggiovini 2009 Sicilia, Sicilvino płowe, (hipno/pino)tyzujące, dla mnie złoto!
A04 Rosado Care 2007 Carinena, Atlanika w malinowym chruśniaku, nie musi być przesmacznie
A05 Rose Monte da Peceguina Herdade da Malhadinha Nova 2009 Alentejo, Atlantika przyjemne, choć z zółwim temperamentem
A06 Rosa-ae Cerasuolo Torre dei Beati 2009 Montepulciano d'Abruzzo, Mielżyński mineralna t(k)anina;-)
A07 Il Rogito Cantine del Nataio 2006 Basilicata, Salute pinotyzuje i hipnotyzuje, oj dzieje się!, o mało co medal

Seria B (czerwone do trzech dych)

B01 Classico, St. Magdalener Cantina Bolzano 2009 Alto Adige, Santa Maddalena, Weinland omc mój brąz, wino płynie, płynie...
B04 e'Arte Rosso Torrevento 2009 Puglia , Salute moje srebro, dobrze się je pije
B06 Estate Selection Aresti 2009 Curico Valley, Winkolekcja smaczne po prostu wino, mój brąz
B07 Tuga Vinhos Douro Superior 2008 Douro smakuje wyśmienicie, z aromatem gorzej, moje złoto!
B08 Vlilliersdorp Kelder 2005 Western Cape, Red & White słodko pachnące, dość smaczne
B09 Artisan's Blend Daekin Estate 2007 Victoria, Wina na wiórach nie oszczędzali, da się pić

Seria C (czerwone do sześciu dych)

C01 Sitare Rudini 2007 Sicilia, Bonu smaczne, po prostu tak, mój brąz
C02 Modre hory Stapleton & Springer 2008 Morava, Winozmoraw syntetyczne męczenie materiału
C03 Torilan Terlano 2007 Vigneti delle Dolomiti, Saluteprosto płyniemy sobie górskim potokiem
C04 Sous les Cailloux des Grillons Clos du Gravillas 2008 Minervois Cotes du Brian, Wina Szlachetne nietuzinkowe, ale niesmaczne
C05 Gran Sangre de Toro, Reserva Miguel Torres 2005 Catalunya, Piwnica Wybornych Win powietrzne i bordoskie, dla mnie złoto
C06 Joao Pato 2008 Beiras, Atlantika lepiej pić niż wąchać
C07 Malbec Cicchitti 2007 Mendoza, Oktan Energy słodkie, smaczne, owocowe, srebro!
C08 Gotin del Risc Bodega del Abad 2008 Bierzo, Winkolekcja do jedzenia, a nie kontemplacji

Seria D (powyżej sześciu dych):

D01 Aurelio Settimo 2004 Barolo, 101win proste, dojrzałe Barolo
D03 Rouge Domaine de Chevalier 2006 Pessac-Leognan, Mielżyński Jansen is gone, wind from the zoo
D04 Mas La Plana, Black Label Miguel Torres 2006 Penedes, Piwnica Wybornych Win eteryczne i upojne, dla mnie złoto
D05 Casanova di Neri 2004 Brunello di Montalcino, Wina smaczne choć słabo pachnie, tuż za moim podium
D06 Sierra Cantabria, Coleccion Privada Dominio de Eguren 2007 Rioja, 101win waniliowe szaleństwo, naprawdę można oszaleć
D08 Cuvee Alexandre, Apalta Vineyard Casa Lapostolle 2007 Colchagua Valley, Centrum Wina solidne i smaczne, dla mnie srebro
D09 Vinha Pan Luis Pato 2005 Beiras, Atlantika jesienny klasyk, dla mnie brąz
D10 Corte Sant'Alda 2006 Amarone della Valpolicella Classico smaczne Amarone