SstarWines

WIEDEŃSKIE ZAKUPY

Licząc na to, że trypartycja jaźni Wein-ra, który nagle stał się równocześnie Wein-rem, Temim (przez duże T!) i Starą Pyrą (patrz www.sstarwines.pl/wino3628) zwolni mnie na czas jakiś od winnych obowiązków , udałem się w roli Księcia-Małżonka do stolicy władztwa Habsburgów wieść żywot w zaciszu dzielnicy Meidling i wiedeńskich bibliotek, bez dostępu do Internetu.

Przy okazji miałem dokonać przelicznych winnych zakupów. No bo i jakże by inaczej, w jedynej ponoć stolicy Europy, gdzie winnice w administracyjnym obszarze miasta się znajdują?
700 km samochodem z niedoświadczonym kierowcą rozłożone na dwa dni. Nocleg w hotelu „Gambit” w Cieszynie. Kolacja. Czytam menu restaurac(y)j(k)i hotelowej. Rubryka: „alkohole”. Podrubryka: „wina”. Zawartość podrubryki: „Martini białe 100 ml - 6pln; Martini czerwone 100ml – 6pln”. Koniec. Nie skusiłem się, choć cena zacna. Nie twierdzę że nie lubię, bo lubię (zwłaszcza do meczów [meczy?] piłkarskich oglądanych w nieistniejącym już barze „Brazylijczyk” przy Puławskiej w W-wie: dym z petów, wszyscy na około łoją piwo i klną, a ja nienerwowo, prowokacyjnie Martini z lodem i cytrynką sączę... Perwersyjna przyjemność). Ale do bukietu warzyw z frytkami – nie wypada, choć niby też perwersja…
W Poysdorf zaraz za granicą czesko-austriacką szyld: ‘Wino’. Zastanawiam się gorączkowo, w jakim to języku poza polskim ‘wino’ - wino znaczy. Potem się dopiero dowiedziałem (chyba z jakiegoś postu Rurale), że tam wielkie jest targowisko, gdzie Polacy powracający z alpejskich wojaży wino paletami kupują. No to chyba po polsku było?
Wreszcie Wiedeń. Nigdy nie byłem: gdzie się udać i co „zanabyć” by to następnie wypić? Cena nie gra roli. To znaczy: nie gra roli tak do 20 euro. Powyżej zaczynają się trudne negocjacje ze sprzedawcą, Małżonką i własnym sumieniem.
Pierwsze wyjście do sklepu. Market o wdzięcznej nazwie Spar (ci co weinwelt.at u nich się rozchodzi, tyle że w Internecie wszystko mają taniej niż w realu). Dalej nie mogę, bo Małżonka na cały dzień znika, a ktoś musi psa pilnować, żeby w ramach szoku aklimatyzacyjnego wynajętego i odpicowanego na germański ‘glanz’ lokalu nie zdemolował. W Spar dwie niespodzianki: mnóstwo win włoskich czy hiszpańskich znanych z Polski w sporo niższej cenie i mało win austriackich, a te co są – drogo. No więc na pierwszy ogień idzie Falesco Vitiano 2007 (6 ojro).* [*wszystkie wina które żem już wypił osobno na stronę wkrótce wrzucam, żeby się Nadleśniczy przeklejaniem nie męczył] To był kiepski wybór. Co Parker w tym Vitiano widzi? Nie wiem. Na drugą nóżkę idzie zatem Austriak: Smaragd Wachauer Riesling Domäne Wachau 2009 (8 ojro). Wino bez charakteru (opis na stronie j.w.). Tyle Spar.
Po tygodniu nieco głębiej wlazłem w – używając nowomodnego bełkotu, który także tutaj (tyle że w wersji niemieckiej, rzecz jasna) szaleje - ‘wiedeńską scenę winiarską’ (Wiener Weinszene). Najpierw ulubione przez Nadleśniczego Wein & Co przy Św. Szczepanie, przez niektórych Stefanem zwanym. To tak na lewo poza kadr powyższej fotki będzie.
Dziwne miejsce: promocji od cholery i trochę, tyle że połowa fałszywa, więc trzeba uważać. Jak w Polsce. Tylko w promocjach - 50% (np. “Les Cimels” Château d’Or et de Gueules 2008. AOC Costières de Nîmes za 7,5 ojro czy Azagador La Mancha Reserva 2007 za 5 ojro) ma człowiek pewność, że rzeczywiście tanio kupuje, choć zwykle nie taniej niż 10% ceny innych sklepów. Można tu wprawdzie sporo Ameryki Południowej (a fe!) czy Australii kupić taniej niż u nas (choć polecanego przez Nadleśnictwo McRae Wood od Berry’ego nie kupiłem, bo z vinopedii, wineserchera i 90plus wynika, że drogo), ale austriacka produkcja najdrożej z wszystkich sklepów jakie znalazłem. No, może za wyjątkiem kilku promocji: Fritsch Riesling Kamptal Reserve 2008 na 93 punktach u Falstaffa za 16 ojro i Lorimer GV Langlois Terrassen 2009 za 12 ojro, to cena uczciwa jest nad podziw. Poszły do koszyka i wkrótce będą degustowane w kraju nad Wisłą. Z poważniejszych zdobyczy, którymi warto się pochwalić, upolowałem tu najtaniej w internetowej Europie dwóch zacnych Burgundczyków: Volnay Caillerets Premier Cru ‘Ancienne Cuvee Carnot’ 2008 od Bouchard Père & Fils i Cuvée Claude Denogent Pouilly Fuisse Vielles Vignes ‘Les Cras’ 2008 z Domaine Robert-Denogent. W sumie to jednak nie wiem, za co Nadleśniczy Wein & Co tak lubi. Czyżby za to, że dają tego i owego za darmochę spróbować?
200 metrów dalej, wzdłuż północnej ściany katedry, St Stephanus Vinothek. Nobliwa, także niezbyt tania. Poza wyglądem jednak i gadżetami dla turystów w formie pogiętych butelek niewiele tu ciekawego. Austriacy trochę taniej niż w Wein & Co, ale niewiele. Reklamuje się jako ‘najstarsza winoteka Wiednia’. Rok powstania … 1976. Co oni w tym Wiedniu pili w takim razie za Franza Josepha? Chyba tylko piwo i wódkę. W każdym razie muzeum Schnapsa mają.

Wreszcie najmilsze odkrycie. Wystarczy dalej 500 m przemaszerować w kierunku wschodnim i poza staromiejskim ringiem, z dala od wielkomiejsko-turystycznego rozgardiaszu trafiamy do uroczej Burgenland Vinothek: piękna piwnica, sami Austriacy, zacne ceny (wiszą w internecie, kto nie wierzy niech sprawdzi). No i chyba największy tu wybór autochtonów, zwłaszcza tych rzadszych, czerwonych (króluje Rubin z Carnuntum). Jedna wada, że Schloss Göbelsburga nie prowadzą.
Smutna konkluzja jest jednak taka, że świat realny przegrywa z wirtualnym coraz bardziej. Kiedy po wszystkich winiarskich peregrynacjach zasiadłem na koniec do lap-topa w knajpie internetowej (czytaj, wstyd się przyznać, MacDonaldzie) okazało się, że tak naprawdę należało zaraz po przyjeździe do miasta dokonać zakupów internetowych na wiedeński adres, żeby nie płacić wysokich Versandenkosten, a następnie paczkę w bagażnik wsadzić i hajda do kraju.
A na koniec zagadka, a raczej dwie. Oto uboczny „produkt” internetowo zakupowych- peregrynacji. Kim jest ten człowiek i z jaką postacią filmową się Wam kojarzy?